Dağların ardında koşuyor yankı atları
unutulmamış pişmanlıkların peşinde
Her gece aynı masada kahrediyor aptallığına Dionysos
Ah nasıl kaptırdım, diye dövünüyor, suyu şaraba çeviren küpümü İsa’nın tanrısına
Nicedir geçmiyor adım kutsal günlüklerde,
taş sunaklar kanlanmıyor kulların dilekleriyle
Ezdiğim üzüm,
çürüttüğüm kabuk
neşesi hadım edilmiş şenliklerde
buruk bir tat emzirdiğim sarhoşluk artık bana
Sıcak yanağını sevgilinin söküp aldılar göğsümden;
nasıl severdim oysa onu kalabalıklar içinden seçmeyi,
çiçekler yaratmayı yan  yana gelene kadar,
ağacın gölgesinde dönmeyi bir öpüşmek saati gibi fırıl fırıl

Koşuyor yankının atları
Koşuyor sesimin dünyayla çarpışan heyecanı
Yetişmek ne zor dörtnala acılarla geçen  şimdiye…

22,08,20

Herkesten gittiği gibi
ne kadar gidiyorsa herkesten
öyle gitti
üç beş kuruş parlamak için başkasının gözünde
öğrendik ki
bu filmde de en gâvur, en ışıklı yer rehincinin dükkânı
Böyle böyle anladık rüzgârda hışırdayan palmiyelerin ruha esenlik katmadığını
biz  karanlıkta sarhoşlar değildik
biçilmiş çimenlerdi çürürken dumanlayan gecenin aklını
Kalbimizi de dinledik
atıyordu pata küte, pata küte, pata küte
atmamış aslında hiçbir şeyi yavşak
silkeleyip kaldırmış yerli yerine
şöyle bir havasını değiştirip ,
tazeleyip
damarlarda biriktirmiş düşük yoğunluklu lipidlere yapıştırarak sürgüne gönderdiğimiz an/ı/ları
yavşak ki ne yavşak
sonrasında kopuş kaçınılmaz
ince damarın girişine kurulacak barikat
Halbuki ne gerek var böyle şeylere
biz  elleri, dudakları, memeleri, sözleri, omuz başlarını, parmak uçlarını, şarkıyı, öpülen avuç içlerini, yeni serilmiş yazlık örtülerin kokusunu unutan insanlar değildik
ah biz değildik karanlıktı sarhoş
zorla içirdiler bize gecenin işlerini
alıkoydu isimlerimizi kolluk düşleri
bi konamadık Themis’ in kefesine  olanca masumluğumuzla
Yoksa şimdiye çoktan yine bildiğimiz meyhanelere dökülmüştük
pankartlar üflüyorduk yüzlerimize har har
masa kapıyorduk pencere kenarından erkence gidip
bekliyorduk çoğalalım ki azalsın hesap
Böyle böyle öğrendik
yeniden adlandırabilir kendini kişi başkalarının terk edilişlerinde
kafa kağıtlarındaki şu malum bütün cibilliyetimizin depolandığı son model çipi hükümetin
haklanabilir aynı anda hep bir ağızdan okursak lanetli bir şiiri

herkesten gittiği gibi
ne kadar gidiyorsa herkesten
Öyle gitti bizden de
soğumuş kahvesini kibarca içtikten sonra
içinden bile söylenmeden
daha şimdiden o kadar mühim değildik…

08,08,20

Kocaman düğme
Sımsıkı ilik
Acıtacaksın içimden her geçtiğinde
Uzun oraklarıyla biçecek saçların aklıma düşen sözlerin sütten köpüğünü
Bende hep o  terli, ıslak kokusu
sarsıntıları önceden bilen tedirgin köpeklerin
Ruhumun kirişleri kopacak ergin, dirençli gövdene sarıldıkça
Ve sabahlar, akşamlar birbirine karışacak teninin rengini tutturana dek ufukta yanıp sönen gün
Yüzün-yaran-sızın
Nah böyle kafa yaran taşlar kadar sövüyorum  kaderlere, allahlara, şarap taslarına filan
da
işin aslı
bende seni unutacak göt yok
Hem vallahi hem billahi
bende seni unutacak şuncacık göt yok…

25,07,20

benden mi kuşların avluya serdiği
mümkün ruh
taş olmuş kanatlarla
saçmalayan gözden düşen bir tüfengi
göçe kalkmış buluta
mümkün mü yüzün başka yerlere haber vermeden çağırsın beni
yoksa  yüz yüze bakmamız zor
ve cigara da olmasın
bırakması zor şeyler olmasın aramızda
geçen akşamki  şarap nasıl da boktandı öyle
rakı içelim mi, rakı
paylaştıran bir kokusu var anasonun (pimpinella anisum)
gelirken de kuşa çarptım
çok küçüktü, hava da karanlık
inip bakmadım
ama kesin ölmüştür
göğüs kafesinin artık ön camda esneyemeyip teslim olduğunda çıkarttığı  sesi duydum
çarpmasaydım iyiydi
kuş için de benim için de
Et non invenietis antequam moriar
, der anneler, bulmadan ölmem
rakı içelim mi rakı
hazır  yüz yüze oturmuşken
sana anlatacaklarım var  Vergilius …

04,07,20

Yüzlerin atlasında yok dünyalardı
çizgilerinin ucundan tutup keşfetmeseydin
Dönemezlerdi ifadelerinden sana
başka güneşlerle doldurmaya çekirdeklerini
Ayrı ayrı yörüngelerden çıkıp birleştiler Esmer -nerdeyse karanlık- memelerinden
emdiler tanrının  daha güzel günahlarını

uzak ışıkların  cemâziyelevvelinden…

30,06,20

hiçliği bitmiş tanrı nasıl yapışırsa diğerlerinin eteklerine

yalvararak bir tutam yokluk için

ben de otlakçısıyım bomboş ağızımla uzun geceler boyu rüyalarını dünyaya sayıklayanların

tuz ve duman sadece sözüme ektiğim

birikiyor saçma kadar küçük defterlerde saçları birbirine karışmış kirli serçeler

sarhoş tayfaları alfabenin

bir cigara daha

yakıp ver bu sefer

her yerin cehenneminden istiyorum

22,06,20

kalkıyordun koltuktan, o oturuyordu; kalkıyordu sen oturuyordun

birbirinizin sıcağının peşinde

ne iyiydiniz

kediyle sen

miskin zamanların dışında

eski sevgilinin fotoğrafına bakıp kendine dokunuyordun

bir eylem olarak yağmuru seçmiştin

mezarlarını bulunca dişleri kesilmiş fillerin  tırmalamayı bıraktın saçlarını

kuşlara böldün kendini

aklın uçup yuvasından

deliliğin göç rotasında bir yerler edinene dek

çatlayan çekirdeğe de sızdın havadan, sudan, topraktan önce

dişleri kamaştıran mayhoşluğusun artık eriklerin…

14,06,20

Photo by Thaís Silva on Pexels.com

Ağzımızı zorla açarak dişlerimize lehimlediğiniz çürük sözle

çiğnedik ve tükürdük

bince zaman

ibneleri ve orospuları

şimdilerdeyse vazgeçiyoruz

– kimimiz rahvan, kimimiz dörtnala-

parmakladığınız izden, etimize kazınmış mührünüzden, bahşedilmiş renkli irislerimizden

döndük evraklara işlediğimiz imzadan

siz ateşe bel bağlamışlar

bizi yaktığınız yerde tüten duman şut çekecek yedi kat göğünüze

siz ateşe meyilliler yıkılın annemin önünden

yeniden tanıyacak beni küllerimden…

08,06,20

Photo by Pixabay on Pexels.com

kekeleyerek açsa da tutuk değildir kokusu

otları biçen

gülü diken el

güzel yaz ismimi

şarkının peşinden kalkan trenlere sallanan mendili katlayan

içi boş kamışları o şarkıya bürüyen el

güzel yaz ismimi

poyraza çamaşırlar seren, kaldıran

paslı civataları sıkan

sözler mayalayıp doymaz tanrılarına bütün göklerin dualar pişiren el

güzel yaz ismimi

suya günah aklayan

rüyaya ekmek doğrayan

yazısı dokunaklı el

güzel yaz ismimi

güzelce yaz…

26,05,20

bağışlandığım sunakta giriyorum aynı günaha

kitap değişmiş olsa da sabit bir tanrının bıçağının keskinine yaslıyorum boynumu

teslim olmadım döndüm sadece

çığlık var mı boşlarında

boğazımdan sesler kopartıp başlatacak şiiri

Eyyy diyorum eyyy

bilmiyorum sözlerimi büyütecek başka ünlem

çünkü tekrar seviyorum seni

bilmiyorum başka neresi ikimizden daha tenha

başka nerede öpüşmek ayetlerden iner dudaklara…

22,05,20