Eski bir dağdan başka ne olabilir bu küçük taş
Zaman konuştu onunla suyun ve rüzgârın diliyle
Anılar ve düşler yumuşattı kıvrımlarını
Çağlar incelip sığdı içine
Annesinin üşütmesin diye kat kat giydirdiği çilli çocuğu
Teninde silinmez yağmur benekleriyle oturuyor avucumun hafızasında yahut hayalinde
Belki de biraz uzakta şu an
Durgunluğun üzerinde sekiyor ya da kandan bir gölcüğün kıyısında uzanmış
anlatıyor başından geçenleri
göstererek açtığı yarayı…
01,02,20
gün doğuyor
dağlar sivri dişlerini batırarak tersine çitlerini çekiyorlar göğe
geceden kalma susuz dudağa yapışıyor sabahın ilk cigarası
nikotin beynin duvarlarına işiyor varlığını
bir konuşma balonu gibi kalıyor havada katranlı duman
ama yok ağızda -ne de görülen düşte- söz onu dolduracak
bardağın ince beli sıcacık sevişiyor parmaklarla
illa ki pencereden bir bakılıyor parka yeni getirilmiş tahterevalliye
ağaçlara, kuşlara bir hayran olunuyor
bir yaşamak isteniyor
bir seviliyor koduğumunun dünyası
başladı kıpırdanmaya rüzgarın esmeye başladığı o saatte
okul formaları, işçi önlükleri, ucuz mazotla çalışan arabalar, zangırdayarak inip çıkan bakımı geçmiş asansörler
başladı çoğunluk sokaklara çıkmaya
yaşayacak onlar ya da koşacak
ikisine birden yer yok saatin kadranında
koşacak bey’ im akıl, bilek, çocukluk siz sürtünürken rüyalarınıza
.
.
.
kalkın bey’ im
kalkın
tapacaksanız
altını yakayım tanrınızın, soğudu biraz
kalkın bey’ im
bey’ im
nasıl olsun yumurtanız bu sabah…
29,01,20
Bir Kış Gecesi Bir Yolcu
düşmüşse Kesişen Yazgılar Şatosu’ na
o Görünmez Kentler’ den birindeki
vah onun haline
ne Ağaca Tüneyen Baron kurtarabilir artık onu
ne İkiye Bölünen Vikont araya adamlarını sokar
ne de çıkıp gelir Varolmayan Şövalye keskin kılıcını kuşanmış zırhlar içinde, buharlar püskürten doru atının üstünde
kalır orada ömrünce
Örümceklerin Yuvalandığı Patika’ da esir bir sinek misali
çekilene kadar damarlarındaki özsuyu
ama şanslıysa gelir Palomar Ya Da Kentte Mevsimler değişir
sokağa atar kendini işte o zaman nicedir evinde Kum Koleksiyonu’ na bakarak ömrünü dolduran Paris’ te Bir Münzevi
derin bir oh çekerek dışarı verir yalnızlığının küflü ıslığını
tazelensin diye nehrin kıyısındaki o güzel akşamüstüne doğru
bitti çünkü Sandık Gözlemcisinin Uzun Günü
Sayıldı pusulalar
Ve okundu üzerlerine karalanmış Bütün Kozmokomik Öyküler
geçersiz kılsa da mühürlü zarflardaki niyetleri…
22,01,20
Photo by Louis on Pexels.com
nasıl bilinecek yüzdeki yanlışlık
herkes gittiğinde
kime sarılacak aşık dönünce yatağında sağından soluna
ateşler sönüp soğurken gölgeler
hangi ad çoğalacak tenin hafızasında
dindiğinde şarkıların uğultusu ne boyayacak kadının saçını
kayıyor hüzünlü şal
otların ürpertisi tırmanıyor çıplak omuzlara usul usul çimlenen sisiyle gecenin
unuttum mu her şeyi
yoksa hiç olmadım mı gülümsenen o anın duvara asılmış vesikasında…
21,01,20
Yıldızlar gibi gözlerine bitişen dizeleri
/
okundukça yanıp yanıp söner dilimizde
/
ayakta ölen şairin
/
zamandan ve zulmün yasalarından azade…
20,01,20
Ne güzel kelime usturlap
ayaz dal içre baharın deliğini yoklayan çiçeğe
ararken kış göğünün en parlak yıldızını
koymak için rüyada sayıklayan dile…
17,01,21
yeterince ışık yok gerçeği gösteremem
bir tanrı da yaratamam imanına
şu geceye bak elinde değneğiyle geziyor tepemizde
ne kaldı bize gökten
bulut gürültüsü, kaçak yıldırımlar
ama şaraba yetecek karanlık var saatlerin akrebinde
öyleyse aklın biçtiği sözü diriltecek dilimizde sürçen ayyaşlık
koşan atların bacaklarından bir alıntıymış gibi esiyor rüzgar
ormana çekilen hayvanların izleri ve kokuları üstünde
yakıyor dudaklarımı sana söylediğim şiirin fosforu
kurt bırakıyor sürüsünü
geri dönüyor mahalleye başına buyruk
kanını akıtmaya evcil rüyaların
aşıyor barikatları
Ağzın ormanı delirtiyor işte görüyorsun
beni de delirtiyor ağzın
özür dilerim senden
kimseye yeni kelimeler bağışlamayan senden
kapına süpürdüğüm anlamı kendinde var eden senden…
11,01,20
