Photo by Arvid Knutsen on Pexels.com

soluk soluğa fısıldadı fırtınanın yorgun atı

havalandırarak uzun kuyruğuyla kum sözcüklerini

dalgaların usuna karışmadan az evvel

bu bir sır, dedi

tamam, dedim, kadehimdeki rakının üstüne yemin ederim

dünyanın türlü işleri üstüne yemin ederim

ocakta fokurdayan aşın üstüne yemin ederim

tülbentten süzülmemiş şarabın bardağı saran tortusu üstüne yemin ederim

bütün yalanların ve allahların üstüne yemin ederim

peki, dedim, söyle henüz duyuluyorken sesin

hüzünlü hayalleri göçerlerin düşten düşe kurulup bozulurken

tutunduğu dilden düşerse türküler

ne olur artık rüyamıza giremeyen şeylere

unutarak öldürdüğün sır sen uyurken nerende gömülü durur…

26,04,20