Photo by daniyal ghanavati on Pexels.com
Serçeler azgın
Serçeler vahşi
Kundakladılar dinginliğimi patlayan tomurcuklarıyla portakal çiçeklerinin
Ağzımda hızlı büyüyen ağaçlar
Bilmeden nerede olduğumu yitik değilim:
fokurdayan toprağın üstünde eriyor yaralarım mor sümbüllere
Serçeler azgın
Serçeler vahşi
Savaşmaya devşirilmiş çocuklar gibi pamuktan göğüsleriyle
yıkıyorlar sessizliğin bendini
Karar vermeli neremde duracağına
her yerlerimde damarlanan bir dalı suya ulaşmış söğütlerin diyeceği
Kovuklar boş
Kiremitlerin altı boş
İlle lacivert yastık
bulut yorgan
Serçeler azgın
Serçeler ebabil
Uçmaktalar bahar damları üstünde kan revan…
05,04,20
