Photo by daniyal ghanavati on Pexels.com

Serçeler azgın

Serçeler vahşi

Kundakladılar dinginliğimi patlayan tomurcuklarıyla portakal çiçeklerinin

Ağzımda hızlı büyüyen ağaçlar

Bilmeden nerede olduğumu yitik değilim:

fokurdayan toprağın üstünde eriyor yaralarım mor sümbüllere

Serçeler azgın

Serçeler vahşi

Savaşmaya devşirilmiş çocuklar gibi pamuktan göğüsleriyle

yıkıyorlar sessizliğin bendini

Karar vermeli neremde duracağına

her yerlerimde damarlanan bir dalı suya ulaşmış söğütlerin diyeceği

Kovuklar boş

Kiremitlerin altı boş

İlle lacivert yastık

bulut yorgan

Serçeler azgın

Serçeler ebabil

Uçmaktalar bahar damları üstünde kan revan…

05,04,20