ekmek kırıntılarıdır atalarının sözleri

serperim dudaklarıma

düş balkonlarına, tapınaklarla çevrilmiş avlulara

dua kuşlarını beslerim

yaralar, dilekler taşıyan

yeniden karşılaştığımızda ispat etmek için ne kadar sevdiğimi

tesbihimin bellisinde gösteririm sayısız tekrarlanan adların gölgesini

saçlarını toplayan kadınlarınki gibi biraz dağınık ama hünerle toplanır gözlerimin bebeğine titreyen unutmadım ifadesi

ama şimdi yokum

tanrısını yanında gezdiren o seyyar çarmıhı aramaktayım

öyle yavaş ki bindiğim eski zaman treni

indiğim her garda bir kaç damla kurumuş kan ve unutulmuş eşyalardan adaklar kolonların dibinde

öyle yavaş ki

paslanıyor avuçlarımda çiviler

biten bir sarhoşluk gibi yitiriyorlar dönüşlerini atomlar birbirlerinin etrafındaki…