Aklım bir turşu kavanozu

Ara ara göz kapaklarımdan tuzlu suyunun fazlasını sızdırıyor basınçtan patlamamak için

Şarabın uykunun yakasını bıraktığı sularda

Gecenin halâ karasına çekiyorum bana kalan hatırasını aklıma takılanların

Uyanıyorum

Bir nalbant olarak bileğin kuvvetine teslim çekicine güvenen

Geçtiği yolun, taşıdığı yükün acısıyla yorgun, birbirine yanaşık atları aramaya

Elimde düş çiviler

Alaşım değil saf hayal

Düzlükleri bilen gem tutmaz at(a)larca işlenmiş zincirimin bir halkasına

Uykumda yürümek bağıra çağıra dünyanın köprüleri üstünde…

12,11,19