Çiçeği unuttun

Aşkın hüzünlü servetini

Bakışını o renklere

Başka bir geçmiş de yeşertebilen yaban tohumlar süzülüp gelecek boş saksına -toprağın hiçbir şey büyütmemişçesine bakir-

Paslı paslı ağlayarak sırtında akan nehir

Sızıyor demirden varlığına ürperen tüylerinin diplerinden

Sen şimdi delik deşik omurganla

Serin karanlıklarda, izbelerde, ıslak duvarlı mağaranda aylarca dinlenmiş makbul ve pahalı bir peynir gibi kokuyorsun

Ölü hayvanın

-kabul görmüş kurbanı peygamberin-

teninden mayalanmış şarabı unuttun

Sarhoşluğunu da

Uzat iliği çekilmiş kaburgadan mamûl kadehini

Onu sen filan yokken ta kalü beladan beri kendimde eskittiğim bir anlamla tazeleyeceğim

Sarhoşken varlığını hissettiren lanetli sözle

Savaş meydanında kul çaresizliği, insan derbederliği, bitmiş mühimmat yalnızlığı, kan kaybetme korkusu

Ucu kırılmış süngüler saçlarınmışçasına uzayan, birbirine dolanan sayısız ellerimde

Ruhuma batırdım hepsini

Ve Sana fırlatacağım teker teker

Öl

Öl

Öl/Sen

Ben yine bir kalayım

Ve başlangıç olayım kendime

Göçüp giderken bu dünya başka bir rüyanın heybesinde…

02/11/19