Şu büyük kayanın hüznünden çoğalmış bu çakıl taş

Bu yerçekimsiz yusyuvarlak gözyaşı

Ve hala kocaman o kaya

Ve hala büyüyor

Uzayın küçümsediğin yalnızlığında

Bir iki üç

Dört beş altı yedi

Parmaklar suya çarpan gök atlasta

Sayıyor yıldızları, ölçüyor mesafeyi

Tabelalarda neon ışıklı yıllar, gözlerimize serilen samandan altın sarısı yollar

Sema Pavyon’ da sahne önünde adımıza ayrılmış lebaleb bir masa

Ve hala kocaman o kaya

Ve hala büyüyor

Uykusu çakıl taşlarda parıldayan ayın altında…

20,09,19