Çiy damlasıyla yükseliyor söz.

Zamanın her şeyi sürtünerek yontan yuvarlayan saydamlığı içre uçuyor.

Düşecek onun güneşe dokunup erimişliği.

Islattığı dilde kayacak anlam başkalarının üstünden, ama çok törpülenirse söz: kesmez diş, deşmez bıçak, belde pus tutar altıpatlar.

İntikamını alamayız böcekten içtiği suyun,— o yaşadı ve uçup gitti kanatlanmış bir imha işareti olarak — bununla yetinebiliriz kan adına, ya da erkenden kalkıp içimize doldururuz sabahın buharında kaynaşıp duran şiirini geceden kalma yapıcıların…

01,08,19