Ağladım
bulutların kurak mevsiminde
Odandaki koltuk yoktu, masa yoktu
Ölmeye yemin etmiş bir sinek bütün öğleden sonra açık pencereyi hiçe sayarak boşluğumuzda uçtu durdu
Bilmediğin bir yeri gökyüzü sanmak ne kolay
Bilmediğin bir yerin duvarlarının rengini aklından geçen sanmak
Giden eşyalardan kalan is hatıraları yanıltır
Ağladım
yer çekimine karşı
sineğin bin gözüyle
Saçlarımdan başlayabilirsin artık beni bırakmaya
Islak şeyleri terk etmek hep daha kolay…
27,02,19