Ağladım

bulutların kurak mevsiminde

Odandaki koltuk yoktu, masa yoktu

Ölmeye yemin etmiş bir sinek bütün öğleden sonra açık pencereyi hiçe sayarak boşluğumuzda uçtu durdu

Bilmediğin bir yeri gökyüzü sanmak ne kolay

Bilmediğin bir yerin duvarlarının rengini aklından geçen sanmak

Giden eşyalardan kalan is hatıraları yanıltır

Ağladım

yer çekimine karşı

sineğin bin gözüyle

Saçlarımdan başlayabilirsin artık beni bırakmaya

Islak şeyleri terk etmek hep daha kolay…

27,02,19