Taşa yığılan yıllarca düşündün durdun

Hangi kitaba inanıyorsan aç bak

Mesela yüz yetmiş birinci sayfasına ya da üç yüz on altıncı

Başkasının Allah’ ına ettiği duasına söylenen kiralık bir amin göreceksin

belki de beni, tellerin altından geçerken elektriğe kapılan rüzgarla tüylerim diken diken

cigarayı bırakalı aylardır ilk defa çıktığım balkonda ölmüş çiçekleri diriltiyorum hatırladıklarımla

Ve burnuma çarpan nergis kokusunun yüzeyel yaralarla atlatmasını umuyorum kazayı

Ah Evet, beni de göreceksin

Ellerimi toprak çekiyor artık insan olarak yürümekte zorlanıyorum

Ellerimle tökezliyorum artık

Düşüyorum sımsıkı bir unutuşla ayaklarımın dibine

Ellerimle evet ellerimle bir amin besliyorum sahipsiz gözlerine teramisin sürüyorum açılsın görsün çarpılmadan geçsin sokağın karşısına

Oradaki kalın mukavva kutusunun içine kıvrılsın, dalsın kabul olunmuş rüyalarına…

12,02,19