Taşa yığılan yıllarca düşündün durdun
Hangi kitaba inanıyorsan aç bak
Mesela yüz yetmiş birinci sayfasına ya da üç yüz on altıncı
Başkasının Allah’ ına ettiği duasına söylenen kiralık bir amin göreceksin
belki de beni, tellerin altından geçerken elektriğe kapılan rüzgarla tüylerim diken diken
cigarayı bırakalı aylardır ilk defa çıktığım balkonda ölmüş çiçekleri diriltiyorum hatırladıklarımla
Ve burnuma çarpan nergis kokusunun yüzeyel yaralarla atlatmasını umuyorum kazayı
Ah Evet, beni de göreceksin
Ellerimi toprak çekiyor artık insan olarak yürümekte zorlanıyorum
Ellerimle tökezliyorum artık
Düşüyorum sımsıkı bir unutuşla ayaklarımın dibine
Ellerimle evet ellerimle bir amin besliyorum sahipsiz gözlerine teramisin sürüyorum açılsın görsün çarpılmadan geçsin sokağın karşısına
Oradaki kalın mukavva kutusunun içine kıvrılsın, dalsın kabul olunmuş rüyalarına…
12,02,19