Gün saymıyor beyazların arasına katılmak için sakalımın kara teli
Doğrusu aydınlık bile bulmuyor ışık vurdukça parıldayan tuz kayalarını
Uzuyor kendinden uzağa yokmuş elleriyle tutunmak istercesine güneşe bakarken oyulan kırışığa
Sırtını dönse de yüzümün artık daha dingin toprağında salınan güz otlarının ölüme bakan sarartısına
Aklı kesiyor kopup düşmek ihtimali hep var
Kötü bir hisse kapılmak ihtimali hep var
Epeyi olmuş iyi uykular geçidi biteli
Karabasanlardan uyanıp haykıramamak ihtimali hep var…
25.04.18
