Boşsun bu aralar belli
Göz kapaklarında düzgün kalem izleri
İşten erken çıkıyorsun
Denizi sol yanına alıp yürüyorsun uzun uzun
Pazarı salıya bağlayan ağaç dallarına,
karıncanın gecesine bakıyorsun
Uzak mı uzak seninkinden
İlahi adalet!
Parmaklığın öte yanında derin dik kayalar
Suya oradan inmek istiyorsun
Bence sen:
dünden kalan yemeği ısıtır gibi değil ama
güneşin nicedir ısırdığı koltuk yüzünü değiştirir gibi
yeni bir desene oturur gibi
geçince korkuların
tekinsiz sokağın sonundaki aydınlığa adımlar gibi
Kendine güvenen bir tanrı olsana
Bıraksana her gün yeniden yaratmayı

Kardığın çamuru beğensene
Beni yine sevsene…
17,04,18