bahar gelince
atıyor kendini bahçeye
kanadı göğe bilenmiş kuş oluyor
deli değil ki: çocuk
-Bak baba, diyor, kimse farketmiyor zeytinler çiçek açmış güzel, utangaç ve küçücük
-Yeşil kurdun gölgesini gördün mü,
hiç karartmıyor dünyayı
kısacık
-Bu taş değil, diyor
bir pırıltı uçuyor küstüm otuymuşçasına açılan avucundan
sonra bir süvari gibi atlıyor beyaz bisikletine
vitessiz
zinciri yeni yağlanmış
gıcır
iç lastiği yamasız
ön freni az kaçırıyor ama arka freni amansız tutuyor
dalları çiçekli bademin etrafında dönüyor üç tur
yaprağa boğulmuş dutu kesiyor uzaktan
-Ellerim ne zaman mora boyanacak baba, diye bağırıyor
-Ne zaman önüme konacak kayısı dalından
düzde oyalanmıyor
yokuşa bırakıyor kendini
öyle hızlı
gözleri su serpiyor rüzgara
korkuyor lakin
deli değil ki: çocuk
durmak istiyor
asılıyor frenlere
yolun tozuna bir hilal çiziyor kayan arka tekeri
hayli düşüyor çocuk
bir bahar boyunca
ta zeytinlere siyah benekler damlayana
-Acıdı mı, diyor babası
-Ah baba,diyor, bilsen ne çok yaram oldu şimdiden, ama küçücük
bahar bekliyor çocuğu yerden kalkana
teker bırakmamış dönmeyi
kelebek rengini bilmiş
arı çıkmış kovanından
-Baba, diyor, bitmesin bu turunç kokusu havada
Kimse kızamaz düşen çocuklara o zaman…

21.03.18