Güzel mi şemsiyelerinizin kubbeleri altındaki o kupkuru yalnızlık?

başka renkleri iterek yürüyorsunuz,

yer açarak kendi ekose desenli boşluğunuza.

Ama o zaman da görmüyorsunuz işte

yaralarıyla tutunup duvara

incecik ve kimseye çaktırmadan

yapraklarıyla aralayarak eşkıya bulutların hengamesini

telaşsız bir aşkla gökyüzüne uzanmayı seven sarmaşığı…

18,12,17