Güzel mi şemsiyelerinizin kubbeleri altındaki o kupkuru yalnızlık?
başka renkleri iterek yürüyorsunuz,
yer açarak kendi ekose desenli boşluğunuza.
Ama o zaman da görmüyorsunuz işte
yaralarıyla tutunup duvara
incecik ve kimseye çaktırmadan
yapraklarıyla aralayarak eşkıya bulutların hengamesini
telaşsız bir aşkla gökyüzüne uzanmayı seven sarmaşığı…
18,12,17
