Sabahı bildik

Kaçmadık toprağın – çürütse de-  hükmünden

Tek kanat darbesiyle çözdü dilimizi serçe

Çiçeğe konan arıyı beğendik

Balı sarartacak yaprağı gördük

O dakikalarda kara köpek çıktı kulübesinden

gerindi, gerindi, gerindi

ta kalan vaktinin ucuna kadar

esnedi bir dağı yutarcasına

aktı çenesinden göğsüne yaşamanın ak suyu

Herkesten sonra açtı bahçe gözlerini

yeşil tüyleri allak bullak

geceden ıslak ve üşümüş

kıyamamış örtünün kendine ait yarısını çekmeye sevgilisinin üstünden

-canı tatlıdır aşkın-

Şimdi ellerinde kuru dallardan bir tarak

şaşkın şaşkın bakıyor salyangozun parlak izine…

15,11,17