Sahi nasıl unutuyorduk sevgilim,

Büyüyerek mi?

Umudun fidesi kırılınca neyle bağlıyorduk,

Büyülerle mi?

Pazarlarda kendi kokan çiçek demetlerini bekliyorduk mevsim boyunca

Kucaklayıp evimize taşıyorduk

Büyük bardaklar seçiyorduk

Yağmur damlaları

Güneşler doğuya bakan pencerelerden

Birbirimizi seçiyorduk kalabalığın içinden

Sahi nasıl da unutuyorduk sevgilim diğerlerini

Aklımız hep denize gitmekteydi:

Çakıllar ve kabuklar toplamaya.

Parmak aralarımızda

kumlar taşıyorduk evimize

Ağırlıyorduk uslu hayaletlerini fırtınaların koltukların kanepelerin dip köşelerinde

Sahi nasıl unutuyorduk sevgilim

Kimsenin yerinden kalkmayı sevmediği masalarda kendimizi

Uzun bir kahkahanın salıncağında bir ileri bir geri

Herkesin sandığından daha büyük bir hikayeyi

nasıl da taşıyorduk evimize

nasıl da güçlüydü kollarımız

sabaha karşı düşlerimiz nasıl da diri…

10,10,17