Sahi nasıl unutuyorduk sevgilim,
Büyüyerek mi?
Umudun fidesi kırılınca neyle bağlıyorduk,
Büyülerle mi?
Pazarlarda kendi kokan çiçek demetlerini bekliyorduk mevsim boyunca
Kucaklayıp evimize taşıyorduk
Büyük bardaklar seçiyorduk
Yağmur damlaları
Güneşler doğuya bakan pencerelerden
Birbirimizi seçiyorduk kalabalığın içinden
Sahi nasıl da unutuyorduk sevgilim diğerlerini
Aklımız hep denize gitmekteydi:
Çakıllar ve kabuklar toplamaya.
Parmak aralarımızda
kumlar taşıyorduk evimize
Ağırlıyorduk uslu hayaletlerini fırtınaların koltukların kanepelerin dip köşelerinde
Sahi nasıl unutuyorduk sevgilim
Kimsenin yerinden kalkmayı sevmediği masalarda kendimizi
Uzun bir kahkahanın salıncağında bir ileri bir geri
Herkesin sandığından daha büyük bir hikayeyi
nasıl da taşıyorduk evimize
nasıl da güçlüydü kollarımız
sabaha karşı düşlerimiz nasıl da diri…
10,10,17
