Yağmur yüklü bir bulut büktü kulaklarına

Şarkıların iç sesini çaldı

masala vuran kutsal parmakları

Cama dokunan damlanın tıpırtısında

uyutmak istermişçesine büyümeden önce son kez

o Çocuk

O tanrıyı…

17,11,19

öyle işlemez şeyler/bulurlar birbirlerini/ anlamaksızın gittiğin uzağı/ daha büyük bir şeye dönüşürler unutmak zorunda kalacağın/ sen/ baka baka unutmalısın/ tam karşına alıp bakmalısın o şeye/ne ışığı söndürmeli/ ne perdeyi çekmeli/günyüzünle, apaydınlık/sır eklemeden/ düğüm atmadan/anlam yüklemeden/

belki bir damla şarabın keskin yanıyla yıkayıp boğazını/ ama kırmızı bir söz etmeden/ kan kusmadan/

yuvasını yıkmalısın dönüp gelecek umudun/ bulamayana dek aradığında eski kazağını üşüdüğün bir gece/ ve sonra hatırlayıp bir yoksula verdiğini/ ve sonra sevinip/ öylece unutmalısın gittiğini/

hep gibi değil/ hiç gibi…

14,11,19

Aklım bir turşu kavanozu

Ara ara göz kapaklarımdan tuzlu suyunun fazlasını sızdırıyor basınçtan patlamamak için

Şarabın uykunun yakasını bıraktığı sularda

Gecenin halâ karasına çekiyorum bana kalan hatırasını aklıma takılanların

Uyanıyorum

Bir nalbant olarak bileğin kuvvetine teslim çekicine güvenen

Geçtiği yolun, taşıdığı yükün acısıyla yorgun, birbirine yanaşık atları aramaya

Elimde düş çiviler

Alaşım değil saf hayal

Düzlükleri bilen gem tutmaz at(a)larca işlenmiş zincirimin bir halkasına

Uykumda yürümek bağıra çağıra dünyanın köprüleri üstünde…

12,11,19

Çiçeği unuttun

Aşkın hüzünlü servetini

Bakışını o renklere

Başka bir geçmiş de yeşertebilen yaban tohumlar süzülüp gelecek boş saksına -toprağın hiçbir şey büyütmemişçesine bakir-

Paslı paslı ağlayarak sırtında akan nehir

Sızıyor demirden varlığına ürperen tüylerinin diplerinden

Sen şimdi delik deşik omurganla

Serin karanlıklarda, izbelerde, ıslak duvarlı mağaranda aylarca dinlenmiş makbul ve pahalı bir peynir gibi kokuyorsun

Ölü hayvanın

-kabul görmüş kurbanı peygamberin-

teninden mayalanmış şarabı unuttun

Sarhoşluğunu da

Uzat iliği çekilmiş kaburgadan mamûl kadehini

Onu sen filan yokken ta kalü beladan beri kendimde eskittiğim bir anlamla tazeleyeceğim

Sarhoşken varlığını hissettiren lanetli sözle

Savaş meydanında kul çaresizliği, insan derbederliği, bitmiş mühimmat yalnızlığı, kan kaybetme korkusu

Ucu kırılmış süngüler saçlarınmışçasına uzayan, birbirine dolanan sayısız ellerimde

Ruhuma batırdım hepsini

Ve Sana fırlatacağım teker teker

Öl

Öl

Öl/Sen

Ben yine bir kalayım

Ve başlangıç olayım kendime

Göçüp giderken bu dünya başka bir rüyanın heybesinde…

02/11/19

Kim yaratmışsa bu güzel geceyi

Kim aklıma esen şarabı kadehime doldurmuşsa

Kim esirgemişse sevgilimi

O’dur benim tanrım

İster varlığıyla bütün boşluklarını doldursun evrenin

İsterse kollarını birleştirip göğsünde, ellerinde buğday başakları, taş bir puta yontsun kendini

O’dur benim tanrım

O’ dur gecenin kırışıklarını yıldızların sıcağıyla açan

Ve genişleten gözümün alabildiğini

İstemese de benden hiçbir şey

Kalkar gelirim başkasının cennetinden

Bir bahane bulup yahut bir elma yiyip

Yanmaya O’ nun eşsiz cehenneminde

Çünkü O’ dur benim tanrım…

20,10,19

Arzu eder misiniz çamurunuzdan yüzünüze yakışacak bir gülümseme de size incelteyim

Vaktiniz varsa şayet mutluluk duyarım yorgun ellerinizin altına serilince ruhunuzu yatıştıracak en münis, en pofuduk evcil hayvanı şapkamdan çıkartmaktan

Ve eklemlerinizin gün boyu birbirine sürtüp aşınan uçlarındaki sızıyla empati kurmaktan

Hatta şuralarda bir yerlerde emeklilikte taşınmak istediğiniz o şirin sahil kasabasındaki deniz gören taşınmazların ucuzdan pahalıya sıralı bir listesi olacaktı

Siz yudumlarken kokteylinizi hemencecik bulabilirim

Bedava bir hayal bu, demonte veriyorum siz evde kuruyorsunuz

Bir soytarı olarak gocunmam bütün bunlardan

Sadece bir yüz isterim yüzlerinizin ardından

Bir tanecik yüz yüzlercenizden…

14,10,19

Hızlanınca tempo susuyorum

Ve geri dönüyorum nakaratta aralarına

Kimsenin gözüne kaçmadan bilinsin diye

ortaya hiç atmadan kendiliğimi

Oynuyorum halkanın kenarında

Parmaklarımda ses çıkarmayan şıkıdımlarla

Ama işkembecide “ Benimki bol taneli olsun!” diye höykürecek kadar özgüven bağışlamış aciz kuluna

Çok şükür Rabbim

Bin şükür Rabbim…

11,10,19