Photo by Louis on Pexels.com
nasıl bilinecek yüzdeki yanlışlık
herkes gittiğinde
kime sarılacak aşık dönünce yatağında sağından soluna
ateşler sönüp soğurken gölgeler
hangi ad çoğalacak tenin hafızasında
dindiğinde şarkıların uğultusu ne boyayacak kadının saçını
kayıyor hüzünlü şal
otların ürpertisi tırmanıyor çıplak omuzlara usul usul çimlenen sisiyle gecenin
unuttum mu her şeyi
yoksa hiç olmadım mı gülümsenen o anın duvara asılmış vesikasında…
21,01,20
Yıldızlar gibi gözlerine bitişen dizeleri
/
okundukça yanıp yanıp söner dilimizde
/
ayakta ölen şairin
/
zamandan ve zulmün yasalarından azade…
20,01,20
Ne güzel kelime usturlap
ayaz dal içre baharın deliğini yoklayan çiçeğe
ararken kış göğünün en parlak yıldızını
koymak için rüyada sayıklayan dile…
17,01,21
yeterince ışık yok gerçeği gösteremem
bir tanrı da yaratamam imanına
şu geceye bak elinde değneğiyle geziyor tepemizde
ne kaldı bize gökten
bulut gürültüsü, kaçak yıldırımlar
ama şaraba yetecek karanlık var saatlerin akrebinde
öyleyse aklın biçtiği sözü diriltecek dilimizde sürçen ayyaşlık
koşan atların bacaklarından bir alıntıymış gibi esiyor rüzgar
ormana çekilen hayvanların izleri ve kokuları üstünde
yakıyor dudaklarımı sana söylediğim şiirin fosforu
kurt bırakıyor sürüsünü
geri dönüyor mahalleye başına buyruk
kanını akıtmaya evcil rüyaların
aşıyor barikatları
Ağzın ormanı delirtiyor işte görüyorsun
beni de delirtiyor ağzın
özür dilerim senden
kimseye yeni kelimeler bağışlamayan senden
kapına süpürdüğüm anlamı kendinde var eden senden…
11,01,20
Sana açılan şaraptan buğulanan sözlermişçesine açılmış kanatlarıyla kuş uçuyor
kıvırcık ve düz saçlarında uçuyor
kısa ve uzun saçlarında uçuyor
boyanmamış ve boyanmış saçlarında uçuyor
omuzlarına yahut göğsüme inmiş
yıkanmış yahut dumana bulanmış saçlarında uçuyor
Kuş uçuyor sevgilim kendisi de kuşmuş gökyüzünde
Varolmayı bırakmış uzak evrenlerin gönderdiği solgun ışık hüzmesinde
kuş uçuyor kendisi de kuşmuş gökyüzünde
Yontulmuş bir son olarak emekli tanrının ellerinde rüyalara paylaştırılacak yorgunluğuna doğru rüyayı arayarak uçuyor kendisi de kuşmuş gökyüzünde
Maviden mirasının içinde düşünerek bizden kaçtığı o günü
kuş uçuyor sevgilim
mülteci uçurtmaların yerleşkesinde…
28,12,19
İstiyorum tüyce yalnızlığını içinde sen olmayan kendimi tam sevmeye başlamışken geç kalmış avuçlarınla döke saça getirdiğin
O tanrı gibi öleceğini bile bile yakıp ruhların ucunu vaatlerle ve korkularla ciğerlerine çekmeye tiryaki,
uzatıyorum dumansız alevine sözlerimi ve dudaklarımı
İstiyorum yeterince orman bulamayınca beni, yeşil kazağını geçirip sırtına odadan odaya yaprak yaprak gezinmeni
ve eşyanın dönen tabiatını çıkartıp kurutma makinasından sıcak ve yumuşak üstümüze sermeni
İstiyorum yavaş yavaş huylanırken gözlerimin sağrısı kavramanı ters giden şeyi
bulutların çarpışmasındaki
yağmurun eğimindeki
yanlış yerde biriken suyu
Ve bakışının çerçevesinde yuvarlanamayınca hüzünlü damla
İstiyorum pencereyi açmanı
yahut kediyi ortamıza koymanı…
18,12,19
İnecekken sırtına aklın çivili kamçısı aldım seni cellâdın elinden, kâlbe giden patikanın kenarına dikmeye götürdüm köklerin kurumamıştı henüz
Açınca beyaz tenli çiçeklerini, baharın diğer anlamlarından daha güzel görün diye fazladan çiy damlaları ekledim yapraklarına inançlı bir ruhun yalvarırken akıttığı gözyaşlarının anısına
Şehre inince — mecbûr da değildim— yükselip bir taşın üstünde hiç yazmadığın mektupları okudum basılmamış pullarla damgalattığın zarflarından çıkarıp kalabalıklara sevecen bir nihaventle besteleyerek
Sensizlikten ve senden uzakta uzun uzun düşündüm şimdilerde nasıl göründüğünü seni seven birisine; üzüyor muydu hâlâ pazar yerlerine ansızın kurulan çadırları satıcıların ve sirke sineklerinin çürüyen meyvelerden pupa yelken açılması gökyüzüne kimliksiz, vatansız
Öyle çok zaman oldu ki bu çılgınlığa gözlerimi kapayarak bir şeyler ummayalı, bilmem kaç dua koyup çıkardım sandığa reddedilmiş; yine de hâlâ vaatlerinle dolu ellerim ve bomboş verdiklerinle
Kış da geldi, kısalan günler gibi ağırkanlısındır mevsim geçişlerinde sen, beni gönderirdin yanında olsam, yel gibi gelen akşamdan kaçmayı bilen hızlı bacaklarımla, istençe karışan düşle aklına dolanan bacaklarımla, tırmanmayı-kaçmayı-ayak diremeyi dönüşen hayvanlardan öğrenen —hani o sönüveren öpücüklerin vardı ya üstelik başkalarıyla yolladığın— bacaklarımla gönderiverirdin değil mi?
Oysa ekmeğin tanrısı termiş, yorgun tene yapışan tozu dünyaya geri veren, sadece ter, damlayan ve silinen bazen başıbozuk mendille
Ne çok var, ne de yok artık
Anlaman lazım
Sevgilim,
alnımda kırışan eski bir heyecan bende gördüğün tanrı…
27,11,19
